รายละเอียด
ดาวน์โหลด Docx
อ่านเพิ่มเติม
คุณไม่รู้ว่าพระนาม (ศักดิ์สิทธิ์) ทั้งห้า มีค่าขนาดไหน คุณจะต้องจำทุกอย่าง! มิฉะนั้นแล้ว ฉันสอน แค่พระนามเดียวจะง่ายกว่า คุณไม่รู้เลย มีบางคนที่กลับชาติมาเกิดใหม่ ถึงสามครั้งจึงจะได้พระนาม (ศักดิ์สิทธิ์) ทั้งห้า ครบ เพราะมีอาจารย์บางท่านสอน สองพระนามหรือหนึ่งพระนามเท่านั้น [...]เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นในอินเดีย เมื่อประมาณ 30 ปีก่อน โดยมีบุคคลคนหนึ่ง มาหาอาจารย์ที่ ชื่อบาบา ซาวัน ซิงห์ มีอาจารย์ท่านหนึ่งซึ่งสอน แสง (แห่งสวรรค์ภายใน) และ เสียง (แห่งสวรรค์ภายใน) ด้วย ท่านเสียชีวิตไปนานแล้ว ชื่อของท่านคือ บาบา ซาวัน ซิงห์ เขาไปหาบาบา ซาวัน ซิงห์ และต้องการรับการประทับจิต ฉันอ่านเรื่องนี้ในหนังสือของบีอาส จากนั้นอาจารย์บอกกับศิษย์ ว่าเขายังต้องรออยู่ดี เพราะวันนี้ไม่มีการประทับจิต ศิษย์ก็ก้มลงร้องไห้ และกล่าวว่า “ข้าพเจ้า มาสามครั้งแล้ว ยังไม่ได้ชื่อที่ห้าเลย เพราะ อาจารย์สอนเพียงหนึ่งหรือ สองชื่อในแต่ละครั้ง แล้ว อาจารย์ก็สิ้นไป หรือข้าพเจ้าก็ตายไป ข้าพเจ้าจึงต้องกลับมาครั้ง ที่สองและครั้งที่สาม และตอนนี้ข้าพเจ้า จะไม่ไปไหนและข้าพเจ้า ต้องการการประทับจิตทันที” นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ฉะนั้น จงขอบคุณเถิด เพราะไม่ใช่ว่าอาจารย์ ทุกคนจะให้สิ่งที่พวกเขารู้ และสามารถทำได้ทันที โปรดขอบคุณ ถ้าคุณไม่อยากกลับมา ถ้าฉันให้แค่สิ่งที่ฉันมี ผู้คนบางครั้ง ไม่เห็นคุณค่า แต่ฉันควรทำอย่างไร? ฉันควรตีพวกเขาหรือ ทดสอบพวกเขาเป็นเวลาสี่ปี เหมือนมิลาเรปะ – หรือชายชราในอินเดีย – เพื่อที่พวกเขาจะได้ชื่นชมมันใช่ไหม?การประทับจิตจะง่ายหรือยาก ขึ้นอยู่กับอาจารย์ มีอาจารย์ที่ยาก นั่นคือลักษณะของเขา บุคลิกของเขาและ มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง กับการรู้แจ้งเลย อาจารย์ทุกคนมีบุคลิก และระบบการทำงานและ วิธีการของตนเอง เขาต้องการให้เป็นอย่างนี้ และไม่ใช่อย่างนั้น และคุณก็เปลี่ยนแปลงมันไม่ได้ แต่สิ่งนั้นไม่เกี่ยวอะไร กับการรู้แจ้งของเขาเลย ตัวอย่างเช่น อาจารย์สองท่านมีระดับ การรู้แจ้งเท่ากัน แต่ สอนศิษย์ของตน สองวิธีไม่เหมือนกัน และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมศิษย์ บางคนถึงก้าวหน้าเร็วกว่า หรือ ช้ากว่า หรือไม่มีความก้าวหน้าเลย หรือช้ามาก – สอง สามชาติ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ในสมัยพระพุทธเจ้า หรือ สมัยอาจารย์ท่านอื่น ๆ – ไม่นานมานี้ อาจจะประมาณ 100 ปี – ต้องใช้เวลาถึงสี่ชาติ จึงจะหลุดพ้นจาก โลกนี้ไปได้ สี่ชาติไม่เหมือนกับเรา – แค่หนึ่งชาติ เพราะฉันได้ ทุ่มเทความแข็งแกร่งทั้งหมด ที่ฉันมีและสามารถให้ได้ ฉันไม่ได้เก็บอะไรเลย ถ้าฉันตายพรุ่งนี้ คุณก็ ทำต่อไปได้ เข้าใจไหม? หรือหากคุณตายพรุ่งนี้ จิตใต้สำนึกของคุณ วิญญาณคุณ ก็จะตระหนักถึงสิ่งนี้ แล้วฉันก็สามารถ นำทางคุณสู่สวรรค์ต่อไปได้ คุณไม่จำเป็นต้องกลับมาที่นี่ เพื่อรับความรู้เหล่านี้ ดังนั้นอาจารย์ทั้งหลาย แตกต่างกันมากเพราะเหตุนี้ มิลาเรปะจึงต้อง รับใช้อาจารย์ของท่านเป็นเวลาสี่ปี หรือเจ็ดปี – ฉันจำไม่ได้ และทุกวัน ท่านถูกดูหมิ่น และต้องทำงานหนัก จนกระทั่งในที่สุดท่านก็ได้รับ การประทับจิตของท่าน แต่ทำยังไง! ในระบบเก่าของกรีก การประทับจิต ต้องใช้เวลาถึงเจ็ดปี– เจ็ดปี – ก่อนที่จะได้รับทุกอย่าง มีเรื่องแบบนั้นอยู่ พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้ให้ ทั้งหมดในครั้งเดียว นั่นเป็นเหตุว่าทำไม บางคนจึงได้หลุดพ้นหรือ รู้แจ้งอย่างสมบูรณ์ ภายในสี่ชาติต่อมา โอเค ใช่ ใช่ใช่? (ขอให้ฉันกลับมารักษาตัวอีกครั้ง ฉันเข้าใจท่านถูกต้องไหมคะ – เราไม่ควรรักษาเพื่อรวม พลังของเราไว้เพื่อไม่ให้ กระจายพลังเหล่านั้นใช่ไหม?) ใช่ เพราะมันสิ้นเปลือง มาก (สิ้นเปลือง) (เสียของ) เสียของ คุณเข้าใจไหม ว่าทำไมฉันถึงพูดแบบนั้น? เช่น คุณอยาก เป็นหมอ และ ยังมีพยาบาลด้วย พยาบาลก็มีหน้าที่ ของพยาบาล ส่วนแพทย์ ก็มีหน้าที่ของแพทย์ แพทย์สำคัญกว่าพยาบาล ถึงแม้ว่าพยาบาล จะสำคัญมากก็ตาม แต่ความรู้ของแพทย์ มีมากกว่าและ ทำเพื่อคนไข้ได้มากกว่า และหากแพทย์ใส่ใจดูแล งานของพยาบาลมากกว่า เช่น การทำความสะอาด เปลี่ยนผ้าปูที่นอน เขาก็ไม่มีเวลาและ ไม่สามารถใช้ความรู้ ที่มีเพื่อคนไข้ได้ แม้ว่างานทั้งสองจะมีความสำคัญ และล้วนแต่ให้บริการแก่คนไข้ แต่แพทย์ก็ต้องเป็นแพทย์เช่นกัน นั่นไม่ใช่การเลือกปฏิบัติ มันต้องเป็นไปตามระเบียบ (แต่เขาคือผู้รักษาใช่ไหม?) ใช่ แต่เขารักษาคนอื่นด้วย ไม่เพียงแต่ต้องฉีดยา เท่านั้น แต่ต้องทำ ทุกอย่างด้วย ทั้งภายใน และภายนอก การผ่าตัด ฯลฯ เขาไม่สามารถเสียเวลาเปลี่ยน ผ้าปูที่นอนหรือเป็นกังวลกับ เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อื่น ๆ ได้ ใคร ๆ ก็ทำได้ แต่หมอก็เป็นหมอเท่านั้น พยาบาลไม่สามารถเป็นหมอได้ แต่ หมอก็สามารถเป็นพยาบาลได้เช่นกัน แต่เขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่ง เกี่ยวกับการทำงานของพยาบาล เสมอไป เพราะอย่างนั้นเขาก็ ยังคงเหมือนเดิมอยู่แล้ว...แล้วถ้าหมอดูแล งานพยาบาลตลอดเวลา จะเกิดอะไรขึ้น? (ค่ะ ฉันเข้าใจการ เปรียบเทียบ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเรา ถึงไม่ได้รับอนุญาตให้รักษา เพื่อเราจะได้ส่งแสงสว่าง ไปให้ผู้ที่เจ็บป่วย หรืออะไรทำนองนั้นได้) หากจำเป็นจริง ๆ – แต่ เรามีโรงพยาบาลมากมาย ยาและวิทยาศาสตร์การแพทย์ ขั้นสูงมากมาย ดังนั้น เราจึงไม่จำเป็นต้อง เดินไปมาพร้อมกับอัตตา และคิดว่า: ฉันรักษาที่นั่น ฉันรักษาที่นี่ (โอเคค่ะ) มันไม่ใช่งานของเรา! คุณมีงานที่ต้องทำมากพอแล้ว(ผมสูญเสียการได้ยินกะทันหัน หลังจากดูคอนเสิร์ตร็อค และตั้งแต่นั้นมาเป็นเวลา สองปี ผมก็มีอาการ เสียงดังในหูทั้งสองข้าง เมื่อทำสมาธิ เสียง (แห่งสวรรค์) ภายใน ผมจะจัดการกับมันยังไงดีครับ? ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? (ผมมีเสียงดังจาก ทั้งซ้ายและขวา) คุณไม่จำเป็นต้อง ใส่ใจด้านซ้าย แค่นั้น ทำสมาธิต่อไป ส่วนซ้ายก็ไม่ต้องสนใจที่นี่ เขาไม่เคยมีโอกาสเลย ใช่ คุณถามไปแล้ว รอสักครู่ (ท่านได้มอบพระนาม (พระนามศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า) แห่งโลกเบื้องล่างทั้งห้าแก่เราแล้ว) ท่านจะนำพวกเรา ไปสู่ระดับที่สูงขึ้นไปเหนือ ระดับที่ห้า ได้หรือไม่?) สูงกว่า (ระดับ) ห้า ใช่ไหม? (ใช่ครับ) ใช่ แต่คุณ ไม่ต้องการฉันอีกต่อไป ใช่ บางครั้งเราสามารถ ออกไปเดินเล่นด้วยกันได้ แต่คุณไม่จำเป็นต้องไป กับฉันอีกต่อไปแล้ว คุณสำเร็จการศึกษาจาก โรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย แม้ว่าคุณจะยัง ไม่มีประสบการณ์มากนัก ในอาชีพของคุณ แต่คุณก็เป็นอิสระ อดีตครูและอาจารย์ของคุณ ไม่จำเป็นต้องอยู่กับคุณ เสมอไปใช่ไหม? (โอเคครับ)นี่ ที่นี่ ที่นี่ คุณยังไม่ได้ถาม งั้นก็ไม่เป็นไร ใช่ โปรดถาม (ผมอยากเรียนถามว่าความแม่นยำ ในการท่อง ห้าพระนาม (พระนามศักดิ์สิทธิ์) สำคัญหรือไม่? ความจริงก็คือมีการทำ บางสิ่งบางอย่างได้ถูกต้อง แต่ยังมี สิ่งที่ทำผิดอีกมากมายไม่รู้จบ ดังนั้นมันจะต้องถูกต้องสักครั้งหนึ่ง) ฉันได้ท่องซ้ำไปแล้ว กว่าสี่ครั้งสำหรับ ทุกพระนามเมื่อวานนี้ อีกครั้งใช่ไหม งั้นถามทีหลัง เราจะท่องกันภายหลัง (ครับ ขอบพระคุณครับ) โอเค งั้นคราวหน้าคุณ สอนพระนาม (ศักดิ์สิทธิ์) ทั้งห้า ให้ฉัน ช่วยหน่อย ฉันต้องเก็บเสียงของฉันไว้ สำหรับสถานีต่อไป ประเทศต่อไป ฉันยังมีงานอีกมากที่ต้องทำ ดังนั้น จะมีลูกศิษย์คนหนึ่งทำมัน ลูกศิษย์คนหนึ่งจะ ท่องพระนามให้คุณฟัง ฉันต้องพักเสียงเสมอ เพื่อให้ สามารถทำงานต่อไปได้ใช่ ช่วยหน่อยนะ (ผมมีคำถามอีกข้อหนึ่งครับ: ความแตกต่างระหว่างท่านกับ ซันต์ ธาการ์ ซิงห์ ซึ่ง สอนวิธีการเดียวกันคืออะไร เพียงแต่เรียกว่า สุรัต ชาบด์ โยคะ – เป็นการประทับจิต แบบเดียวกันทุกประการ ผมแปลกใจที่ได้ยิน คำพูดเดิม ๆ อีกครั้ง) ใช่ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ มันก็เหมือนกัน เมื่อ (ชาว) ลิงสองตัว มองหน้ากันก็เหมือนกัน อะไรแบบนั้นทำให้คุณแปลกใจเหรอ? คุณรู้อยู่แล้ว (ใช่ครับ) คุณรู้อยู่แล้ว ก่อนที่คุณจะเข้ามา (ไม่ครับ ผมไม่ทราบ ว่ามันเหมือนกันเป๊ะ ๆ) คุณไม่ได้อยู่ชั้นบนกับฉันเหรอ? ไม่เหรอ? (เมื่อวานหรือครับ?) ห้อง 435 เหรอ? ไม่เหรอ? (ไม่ครับ) อ๋อ โอเค มีคนถามฉันก็บอกว่า “มันเป็นอย่างนั้นเอง”(เนื่องจากผมได้รับการประทับจิตแล้ว ตั้งแต่ปี 1991 โดย ซันต์ ทาการ์ ซิงห์ แต่ผม...) งั้นคุณก็สามารถอยู่ที่นั่นได้ (ไม่ครับ ผมหยุดหลังจาก สามเดือนเพราะผมไม่ ได้ผลลัพธ์เหล่านี้ที่นั่น) เธอต้องออกไปข้างนอกหรือ? ก็ ไปสิ คุณออกไปข้างนอก พาเธอไปที่ที่เธอต้องการ (ผมหยุดอีกครั้ง หลังจากสามเดือน...) นั่นไม่สำคัญ คุณจะอยู่ที่นี่หรือ ไปที่นั่นก็ไม่สำคัญ เราไม่จำเป็นต้องพูดถึง อาจารย์ท่านอื่นเสมอไป เรามีเรื่องที่สำคัญกว่า ที่ต้องทำ เรามีเรื่องที่สำคัญกว่า ที่ต้องทำ เรามีอาจารย์หลายคน แล้วไงล่ะ? เกิดอะไรขึ้น? อะไรที่สำคัญนัก? คุณมีความสัมพันธ์ที่ดี กับอาจารย์ท่านหนึ่งแต่ ไม่มีกับอาจารย์ท่านอื่น ดังนั้นคุณมาที่นี่ หรือไปที่นั่น ไม่มีอะไรจะพูด หากคุณชอบฉัน 90% เมื่อเทียบ กับอาจารย์คนอื่น ๆ 50% แสดงว่าคุณรู้แล้วว่าคุณเป็น ส่วนหนึ่งของฉัน เป็นส่วนหนึ่ง ของกลุ่มนี้ เป็นส่วนหนึ่งของ โรงเรียนนี้ ก็แค่นั้น ก็ไม่มีอะไรมากที่จะพูด(เมื่อวานฉันคิดว่า ฉันเห็นแสง (แห่งสวรรค์ภายใน) สี ได้ยินเสียง (แห่งสวรรค์ภายใน) แต่มันไม่ใช่แบบนั้น) คุณเห็นอะไรหรือ ที่ทำให้ผิดหวังมาก? (ไม่มีอะไรค่ะ) ขาวหรืออะไร? ดำ? (ไม่ ไม่ค่ะ ไม่มีอะไรเลย) ไม่ดำเลยเหรอ? (บางทีก็ได้ยิน เสียงนิดหน่อย ฉันก็คิดว่าเหมือน เสียงเครื่องยนต์ รถจักร) อ๋อ ใช่แล้ว นั่นคือขั้นแรก บางทีคุณอาจจะยังไม่สูงนัก ลองใหม่อีกครั้ง (ขอบพระคุณค่ะ) และหากคุณมองดูตรงนี้ – มันก็ไม่จำเป็นต้องเป็นแสงเสมอไป เพราะทุกคนแตกต่างกัน เมื่อคน ๆ หนึ่งอยู่ ในระดับที่สอง พวกเขา จะมองเห็นสีเหลือง หรือแสงสีเหลือง แต่หากเขาอยู่ในระดับแรกก็อาจ เห็นแต่ความมืด การเคลื่อนตัว ของเมฆดำ หรือเพียงการ เคลื่อนตัวของความมืดเท่านั้น บางครั้งความว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย – มีเพียง หน้าจอหรือผนังที่ว่างเปล่า ดังนั้นจงอดทนและปีนขึ้นไป สู่จุดสูงสุดในภายหลัง (ขอบพระคุณค่ะ)ใช่ ได้โปรด (เมื่อคืนฉันไม่เข้าใจ อะไรบางอย่างถูกต้อง มีหญิงคนหนึ่งขอความช่วยเหลือ จากท่านเรื่องลูกสาวของเธอ และท่านบอกเธอว่า...) ฉันไม่ได้มีไว้เพื่อทำสิ่งนั้น (ไม่ ฉันรู้ แต่ กับผู้รักษา มันก็ กลับมาที่คำถามอื่น) คุณถามถึงระดับ กายภาพตลอดเลย! โปรดขึ้นไป แล้วถามเรื่อง จิตวิญญาณ เผื่อจะดีกับคุณมากขึ้น! (ค่ะ แต่ว่า... ค่ะ ฉันอยากรู้ว่า ใครได้รับอนุญาตให้รักษา? ท่านได้แนะนำผู้รักษาแล้ว) ฉันไม่ได้แนะนำอะไรเลย (แล้วท่านก็ถามหญิงนั้นว่า “คุณ ได้ลองไปหาผู้รักษาแล้วหรือยัง?”) ใช่ เพราะว่า... (หรือฉันเข้าใจผิด?) เพราะมีผู้รักษามากมาย เราไม่ใช่ผู้รักษา คุณเข้าใจไหม? ไม่ใช่เพื่อเรา แต่เพื่อคนอื่น – พวกเขาทำในสิ่งที่พวกเขาต้องการ(นั่นก็คือ... ฉันคิดว่ามันร้ายแรงมาก ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ) คุณไม่จำเป็นต้อง เข้าใจเรื่องที่ เกี่ยวกับคนอื่น (ไม่ค่ะ ฉันมีปัญหาเดียวกัน และนั่นคือเหตุผล) ฉันพยายามเพียงแต่ปลอบใจ แม่ให้ดีที่สุดเท่านั้น ฉันเพียงแต่พูดสิ่งที่ดีที่สุด ในสถานการณ์นี้ เพื่อให้แม่ได้สบายใจ มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ คุณกังวลกับเรื่อง ทางกายภาพมากเกินไป ซึ่งอาจจะหายไปในวันพรุ่งนี้ คุณไม่จำเป็นต้อง กังวลเรื่องนั้นเลย คุณเคยได้ยินแล้วหรือยัง? ลูกชาย – หนุ่ม หล่อสวย – เสียชีวิตแล้ว! คุณไม่จำเป็นต้องสนใจมันเลย! ร่างกายนี้ไม่สำคัญมากนัก ฉันก็ป่วย เป็นหวัดด้วย แล้วไง?Photo Caption: ขอบคุณที่ยืนหยัดที่จะเป็นสีเขียว!!!
